Naar Antwerpen
Al sinds ik mijn Majesty 250 uit 1999 heb had ik het plan om er een keertje mee een dag op en neer mee naar het buitenland te rijden. Gewoon omdat het kan. Zo besloot ik gistermiddag (het was al na twaalven) om het prachtige nazomerweer te benutten en om in mijn uppie naar Antwerpen te rijden. Mijn vriendin was toch weg dit weekend. Het doel: een zak Vlaamse Frieten nuttigen aan de rand van de Schelde. Een heerlijk bruin pintje had er ook nog bijgemogen, maar omdat ik ook weer terug moest die dag was dat (helaas...) uit den boze ;) Toch, iedereen hier weet dat het reisdoel ondergeschikt is aan de reis zelf op een motorscooter, zo ook voor mij. Met die gedachte ging ik dus op weg.
De heenrit
De snelste weg naar Antwerpen vanuit mijn woonplaats Lisse gaat over snelweg, snelweg en nog eens snelweg. Ondanks het late tijdstip van vertrek besloot ik juist dat laatste te mijden, en zo vatte ik het plan op om langs de kust af te zakken via Den Haag, Maassluis en dwars door Zeeland. Natuurlijk wist ik wel dat ik dan weer erg laat terug zou komen, maar dat stopte ik lekker weg in het achterhoofd. Rijden moest en zou ik, het liefst zo lang en over de meest mooie wegen mogelijk. Via Noordwijk zakte ik af naar Wassenaar. In Den Haag aangekomen kwam ik weer in aanraking met de realiteit: het was erg druk op zo'n beetje elke weg, die zondag. Vandaar dat ik daar toch maar voor de snelweg koos. Ik zou later wel terugrijden via de toeristische route (lees: enorme omweg).
Tussen de file door laveren, of niet?
Na een tankstop langs de A16 begon het toch weer te kriebelen om via 'den lande' verder te rijden. Ondanks dat de Majesty best zijn mannetje staat op de snelweg word ik dat continue aanhikken tegen de 110km/uur na een tijdje aardig zat. Het overige verkeer mocht daar 130. Langs Bergen op Zoom bereikte ik de aansluiting op de A4 die vanaf daar het Antwerpse havengebied inloopt en aansluit op de A12. Het was erg rustig op de weg, en op de achtergrond lonkten gigantische koeltorens, elektriciteitsmasten en de gedachte aan terraskes en frieten. Die droom spatte helaas uiteen toen ik, net over de grens, mocht aansluiten in een monsterfile op één rijbaan. Mijn eerste ervaring met het Belgische wegennet op de motorscooter. Al snel schoot de naald van de koelvloeistoftemperatuurmeter (da's een mooie voor Scrabble/Wordfeud) omhoog. Ook mijn motorjack ging open, en de handschoenen uit. Het was gewoon nog 24 graden - en dat eind september!
Vering Majesty VS wegdek België: 0-1
Ik was maar wat blij toen ik de file kon verlaten bij het passeren van de Antwerpse ring. Hier maakte ik kennis met typisch Belgisch wegdek. Ik ben hartstikke gek op dat land, zijn mensen, zijn accenten en natuurlijk de bieren, maar man - het gemiddelde wegendek: een RAMP! De vering van de Majesty liet hier ook duidelijk te wensen over. Gelukkig bereikte ik al snel mijn eindpunt op de GPS: de Sint-Anna Tunnel onder de Schelde, midden in het centrum. Het viel me gelijk op dat hier veel 125cc scooters rijden, vooral zo'n beetje elk mogelijk model van Vespa. Mijn scooter parkeerde ik aan de achterzijde waar net een soort antiekmarkt gaande was. Het zonnetje scheen, de terrassen zaten vol en de toeristen flaneerden vrolijk in korte broek. Het leek wel weer zomer!
Na een uurtje van rondlopen, foto's maken en herinneringen ophalen (ik kwam vroeger vaak in antwerpen, maar altijd met de trein) besloot ik weer terug te gaan. Het was toen al na vieren. Na nog even snel een zak frieten van niet te onderschatten proporties reed ik weer weg, de snelste terugreis over aleen maar snelweg op de gps aan mijn motorlaars lappend. Via de ring reed ik westwaarts over de E34 richting Rotterdam/Brugge. Ook hier deed het wegdek mij eerder denken aan een reis door oost Polen in 2003 dan aan een toonvoorbeeld van West-Europese infrastructuur. Het leek wel een rodeo! Natuurlijk is het in België niet overal zó slecht, maar hier waren kapotte betonplaten en decimeters diepe kuilen geen uitzondering. Dit ging verder dan een gevalletje nog-te-repareren-vorstschade. Gelukkig heeft de Majesty alles overleefd. En sorry lieve Belgen, maar ik kon met mijn ogen dicht aanvoelen wanneer ik de grens terug naar Nederland weer overschreed.
Zeeland: motorscooterland bij uitstek!
Via het mooie gehuchtje Hulst in Zeeuws-Vlaanderen reed ik noordwaarts met als doel de Westerscheldetunnel. Ook hier wilde ik altijd al een keertje naartoe. De z o n hing inmiddels laag aan de horizon, en ik verheugde me op het zien van een prachtige zonsondergang vanaf de Oosterscheldekering. De € 4,90 aan tol waren dit ritje zeker waard. Voor een ander is het gewoon een tunnel. Ik, als infra-fan vond het hartstikke cool!
De Zeeuwse achtertuin van Patrick en Mariette bleek voor mij al eerder een prachtig rijgebied met mijn toen nog kersverse motorscooter, zo ook nu. Duinen, knusse dorpjes, bietenvelden en vergezichten over zeearm na zeearm gingen aan mij voorbij.
Honger en fileleed
Ergens voorbij Renesse kreeg de Majesty zijn tweede tankbeurt die dag. De z o n ging inmiddels onder, al kreeg ik er winig van mee want het werd drukker en drukker op de weg. Dagjesmensen? Toeristen die na een lang Zeeuws weekend weer op huis aan gaan? Hoe dan ook, iets voorbij Hellevoetsluis sloot ik weer aan in een kilometerslange file. De euforie van het rijden door zo'n mooi landschap (zonder enige haast) maakte plaats voor honger en irritatie. Had ik toch beter over de asfaltwoestijn van resp. A16, A20 en A4 kunnen gaan? Al snel bleek het best wel mee te vallen. Met het laatste beetje licht aan de horizon dook de temperatuur snel omlaag, en dook ik onder de A15 door richting Rozenburg. Hier had ik een jaar geleden op de bromscooter ( ! ) een keer de veerboot genomen, maar toen de andere kant op. Zou die nog varen, zo laat en in het donker? Gelukkig bleek dit wel zo te zijn, en na even wachten en een snelle sanitaire noodstop kon ik zo aan boord. Er werd me gevraagd of het een brommer was, of een motor. Mijn eerlijkheid liet me dus iets meer betalen. Iemand die mijn Majesty een brommer noemt: nooit!
Toch maar de snelweg
Een kort stukje varen met uitzicht op prachtig verlichte olietankers bracht me in 'mijn deel' van ZuidHolland. Ook hier stond ik weer voor de keuze: snel over de snelweg, of lekker binnendoor. Geen gek die voor dat laatste kiest op een toch wel koude, donkere zondagavond, behalve ik. Dwars door het westland reed ik -met handschoenen weer aan en de systeemhelm geheel dicht- naar Den Haag. Hier verruilde ik het zadel voor een tafeltje in een wegrestaurant, en met een volle maag won de drang om snel thuis te zijn het van die aan avontuur. Via de noordelijke randweg N14 kwam ik op de oude, vertrouwde N44/A44 alwaar mooi verlichte Wassenaarse villa's en alle stoplichten op groen me uitzwaaiden na een lange, maar prachtige rijdag. Missie geslaagd!
En de Majesty? Die knort nog net zo lekker klachtenloos als voor de rit. Alleen de olie is dringend aan verversen toe... 430km stond er op de dagteller.
toch wel een beetje saai?
of telt Friesland niet als buitenland voor jou, nou voor mij wel hoor
