Gorges du Verdon 2017
Geplaatst: 31-10-2017 15:41
De avonden worden langer dus even wat herinneringen van de zomer ophalen!
Het zondagochtend 23 juli 08.00 uur met de Burgman op de trailer achter de Corsa als we van start gaan voor het avontuur dat al sinds vorig jaar november in mijn hoofd zit.
We hebben een hotel in Grenoble (850 km) geregeld omdat dit 200 m. van de autobaan-route af ligt en een alleen voor hotelgasten afgesloten parkeerplaats heeft waar we de Corsa/trailer mogen achterlaten, verder is het van daaruit nog maar 'n kwartiertje autoweg alvorens de pret begint.
We hebben ons erop ingesteld dat het erg druk gaat worden onderweg maar dat we al in Luxemburg in de file staan was wel even schrikken en dat beloofde niet veel goeds voor de komende 750 km. die we nog te gaan hadden.
Bij de tankstations en parkeerplaatsen langs de route Soleil was het overal belachelijk druk maar verder was het op de tolwegen met de cruisecontrol op 110 km/h gewoon lekker doorrijden.
Om ca. 20.00 uur arriveerden we na dus 12 uurtjes onderweg geweest te zijn bij het hotel in Grenoble en terwijl Marian zich onder het genot van de airco op de kamer even ter rustte ging liggen aan mij de taak om de Corsa/trailer netjes in 'n hoekje te parkeren en de Burgman reisklaar te maken voor de komende 6 dagen.
Maandag na het ontbijt dat zeker voor Franse begrippen uitstekend was, was het 10.00 uur toen we vertrokken voor eerst 15 minuten autoweg om vervolgens via de prachtige Route napoleon naar het 225 km. zuidelijker gelegen Castellane te rijden.
Een weg met fantastisch asfalt van soms 3 á 4 km. pijlrechte stukken met links en rechts mooie panorama's van zonnebloemvelden en dan weer met 20 harpins op 2 km.
Om ca. 17.00 uur arriveerden wij in Castellane, een super toeristisch plaatsje met een typische Franse sfeer en ja...waar het mooi is kom je ze tegen dus ook hier...de vele Nederlanders.
Nadat we ons van onze motorkleding ontdaan hadden zijn we een rondje door het dorp gelopen totdat het tijd was voor onze warme hap die bij 27 graden om 20.00 uur in de gezellige tuin van ons hotel geserveerd werd.
Dinsdag tegen 10.00 uur ging het via prachtige binnendoor weggetjes die ik thuis al met Tyre in mijn TomTom gezet had naar het middeleeuwse bergdorp Trigance dat in een prachtige streek ligt.
Daarna richting Gorges du Verdon.
Ik had al diverse YouTube video's gezien van deze streek maar de overweldigende indruk die deze streek geeft is niet in een foto te vangen, het is ook moeilijk te beschrijven je moet het zelf beleven.
Op verschillende plekken hebben ze daar zogenaamde balcons waar je echt op de richel van de kloof kunt staan.
De slingerwegen dwingen je om geconcentreerd op de weg te letten waardoor je moet stoppen om naar de omgeving te kijken en dat kan door de smalle weg helaas niet overal op een veilige manier maarja...waar het kan staan we stil.
Een bezoek aan het mooie plaatsje Moustiers Sainte-Marie met z'n typische Franse terrasjes is een absolute aanrader.
Via een steil pad kun je daar een prachtig kerkje bezoeken, maar daar hebben wij ons maar niet toe laten verleiden bij 30 graden in onze motorkleding.
Maar we willen verder...nog meer zien.
In de verte is het Lac de Sainte Croix te zien, daar willen we naartoe.
De vlakte achter het meer waar we de lavendelvelden verwachten gaan we ook bezoeken.
Weer een stapje dichter bij het meer.
Uiteindelijk...ja...daar sta je dan je ogen uit te kijken.
Vervolgens verder naar de vlakte achter het meer.
Helaas waren de Franse boeren ons een paar dagen voor geweest en was de lavendel reeds geoogst maar de geur hing er nog heel duidelijk.
Vanaf de vlakte konden we aan de horizon grote rookwolken zien en even later scheerden er drie blusvliegtuigen over het meer om water te happen hetgeen een spannend tafereel was om te zien.
Die avond zagen we op het journaal dat zo'n 100 km. zuidelijker hevige bosbranden waren.
Woensdag...vandaag zouden we de Burgman laten staan om in en rond Castellane de toerist uit te gaan hangen.
Vanaf het marktpleintje tegenover ons hotel had je zicht op de kapel de Notre Dame du Roc.
Het ondeugende pubertje in mij dat zich doorgaans gedeisd houdt laat zich dan uitdagen, ik wil hier omhoog...en nadat ik Marian met 'n boek en 'n glaasje fris in de tuin van het hotel geparkeerd had mocht ik na de plechtige belofte om via het pad aan de zij-achterkant te gaan en niet via de wand aan de voorkant de uitdaging aangaan.
Onderweg zou ik erachter komen dat het stom was om zonder drinken het idioot steile rotspad omhoog te klauteren terwijl de zon met 30 graden op m'n grijze kuif brandde.
Na 45 minuten zwoegen stond ik boven met 'n hartslag van 150 en een vuurrood hoofd maar had ik toch nog wel oog voor het mooie uitzicht op Castellane.
Het was 2 uren later toen ik weer de hoteltuin in strompelde.
Nadat ik na 'n uurtje weer 'n beetje bijgekomen was had Marian wel zin in 'n wandelingetje...ok...maar wel geen berg op!
Donderdag...weer 'n rondje Gorges du Verdon maar nu in omgekeerde richting.
Vrijdag...tijd om afscheid te nemen van Castellane en de Gorges du verdon om via prachtige slingerweggetjes noord/oostwaarts te koersen richting Col de la Bonette
Op 2715 m. hoogte.
Van daaruit kan het te voet nog zo'n 55 m. hoger naar de Cime de la Bonette.
Boven heb je een platform met een schitterende 360 graden view.
Terwijl de Burgman in goed gezelschap van 'n BMW-GS even bij kon komen van de heftige klim.
Via de afdaling aan de noord-kant van de Col de la Bonette verder richting Col de Vars.
In het dorpje Vars op de pashoogte van 2108 m. hadden we een hotel geboekt met wellness faciliteiten omdat ik vond dat we na 'n weekje van "inspanningen" wel 'n beetje verwennerij hadden verdiend.
Zaterdag...de Col de Vars aan de noord-zijde naar beneden richting de 2360 m. hoge Col d'Izoard met zijn markante kale en spitse rotsen lijkt het wel of je op een andere planeet rond rijdt.
Dan wijst de TomTom ons richting Grenoble en is onze vakantie bijna voorbij, maar niet voordat we nog even een ommetje over de Alpe d'Huez hebben gemaakt en omdat het toen begon te regenen is er van foto's maken niets meer gekomen.
Maar we mogen niet klagen want wat hebben we tot nog toe prachtig weer gehad en wat hebben we genoten van de geweldige natuur in deze mooie streek.
Zondag... tja...in omgekeerde volgorde van de zondag tevoren.
Geen last van de naweeën van de "zwarte zaterdag" gehad en na ca. 10 uurtjes cruisecontrol op 110 km/h waren we weer in Heerlen.
Veel leesplezier,
Jo & Marian.
Als kers op de taart!
https://www.youtube.com/watch?v=nrfGHCHt2s8
Het zondagochtend 23 juli 08.00 uur met de Burgman op de trailer achter de Corsa als we van start gaan voor het avontuur dat al sinds vorig jaar november in mijn hoofd zit.
We hebben een hotel in Grenoble (850 km) geregeld omdat dit 200 m. van de autobaan-route af ligt en een alleen voor hotelgasten afgesloten parkeerplaats heeft waar we de Corsa/trailer mogen achterlaten, verder is het van daaruit nog maar 'n kwartiertje autoweg alvorens de pret begint.
We hebben ons erop ingesteld dat het erg druk gaat worden onderweg maar dat we al in Luxemburg in de file staan was wel even schrikken en dat beloofde niet veel goeds voor de komende 750 km. die we nog te gaan hadden.
Bij de tankstations en parkeerplaatsen langs de route Soleil was het overal belachelijk druk maar verder was het op de tolwegen met de cruisecontrol op 110 km/h gewoon lekker doorrijden.
Om ca. 20.00 uur arriveerden we na dus 12 uurtjes onderweg geweest te zijn bij het hotel in Grenoble en terwijl Marian zich onder het genot van de airco op de kamer even ter rustte ging liggen aan mij de taak om de Corsa/trailer netjes in 'n hoekje te parkeren en de Burgman reisklaar te maken voor de komende 6 dagen.
Maandag na het ontbijt dat zeker voor Franse begrippen uitstekend was, was het 10.00 uur toen we vertrokken voor eerst 15 minuten autoweg om vervolgens via de prachtige Route napoleon naar het 225 km. zuidelijker gelegen Castellane te rijden.
Een weg met fantastisch asfalt van soms 3 á 4 km. pijlrechte stukken met links en rechts mooie panorama's van zonnebloemvelden en dan weer met 20 harpins op 2 km.
Om ca. 17.00 uur arriveerden wij in Castellane, een super toeristisch plaatsje met een typische Franse sfeer en ja...waar het mooi is kom je ze tegen dus ook hier...de vele Nederlanders.
Nadat we ons van onze motorkleding ontdaan hadden zijn we een rondje door het dorp gelopen totdat het tijd was voor onze warme hap die bij 27 graden om 20.00 uur in de gezellige tuin van ons hotel geserveerd werd.
Dinsdag tegen 10.00 uur ging het via prachtige binnendoor weggetjes die ik thuis al met Tyre in mijn TomTom gezet had naar het middeleeuwse bergdorp Trigance dat in een prachtige streek ligt.
Daarna richting Gorges du Verdon.
Ik had al diverse YouTube video's gezien van deze streek maar de overweldigende indruk die deze streek geeft is niet in een foto te vangen, het is ook moeilijk te beschrijven je moet het zelf beleven.
Op verschillende plekken hebben ze daar zogenaamde balcons waar je echt op de richel van de kloof kunt staan.
De slingerwegen dwingen je om geconcentreerd op de weg te letten waardoor je moet stoppen om naar de omgeving te kijken en dat kan door de smalle weg helaas niet overal op een veilige manier maarja...waar het kan staan we stil.
Een bezoek aan het mooie plaatsje Moustiers Sainte-Marie met z'n typische Franse terrasjes is een absolute aanrader.
Via een steil pad kun je daar een prachtig kerkje bezoeken, maar daar hebben wij ons maar niet toe laten verleiden bij 30 graden in onze motorkleding.
Maar we willen verder...nog meer zien.
In de verte is het Lac de Sainte Croix te zien, daar willen we naartoe.
De vlakte achter het meer waar we de lavendelvelden verwachten gaan we ook bezoeken.
Weer een stapje dichter bij het meer.
Uiteindelijk...ja...daar sta je dan je ogen uit te kijken.
Vervolgens verder naar de vlakte achter het meer.
Helaas waren de Franse boeren ons een paar dagen voor geweest en was de lavendel reeds geoogst maar de geur hing er nog heel duidelijk.
Vanaf de vlakte konden we aan de horizon grote rookwolken zien en even later scheerden er drie blusvliegtuigen over het meer om water te happen hetgeen een spannend tafereel was om te zien.
Die avond zagen we op het journaal dat zo'n 100 km. zuidelijker hevige bosbranden waren.
Woensdag...vandaag zouden we de Burgman laten staan om in en rond Castellane de toerist uit te gaan hangen.
Vanaf het marktpleintje tegenover ons hotel had je zicht op de kapel de Notre Dame du Roc.
Het ondeugende pubertje in mij dat zich doorgaans gedeisd houdt laat zich dan uitdagen, ik wil hier omhoog...en nadat ik Marian met 'n boek en 'n glaasje fris in de tuin van het hotel geparkeerd had mocht ik na de plechtige belofte om via het pad aan de zij-achterkant te gaan en niet via de wand aan de voorkant de uitdaging aangaan.
Onderweg zou ik erachter komen dat het stom was om zonder drinken het idioot steile rotspad omhoog te klauteren terwijl de zon met 30 graden op m'n grijze kuif brandde.
Na 45 minuten zwoegen stond ik boven met 'n hartslag van 150 en een vuurrood hoofd maar had ik toch nog wel oog voor het mooie uitzicht op Castellane.
Het was 2 uren later toen ik weer de hoteltuin in strompelde.
Nadat ik na 'n uurtje weer 'n beetje bijgekomen was had Marian wel zin in 'n wandelingetje...ok...maar wel geen berg op!
Donderdag...weer 'n rondje Gorges du Verdon maar nu in omgekeerde richting.
Vrijdag...tijd om afscheid te nemen van Castellane en de Gorges du verdon om via prachtige slingerweggetjes noord/oostwaarts te koersen richting Col de la Bonette
Op 2715 m. hoogte.
Van daaruit kan het te voet nog zo'n 55 m. hoger naar de Cime de la Bonette.
Boven heb je een platform met een schitterende 360 graden view.
Terwijl de Burgman in goed gezelschap van 'n BMW-GS even bij kon komen van de heftige klim.
Via de afdaling aan de noord-kant van de Col de la Bonette verder richting Col de Vars.
In het dorpje Vars op de pashoogte van 2108 m. hadden we een hotel geboekt met wellness faciliteiten omdat ik vond dat we na 'n weekje van "inspanningen" wel 'n beetje verwennerij hadden verdiend.
Zaterdag...de Col de Vars aan de noord-zijde naar beneden richting de 2360 m. hoge Col d'Izoard met zijn markante kale en spitse rotsen lijkt het wel of je op een andere planeet rond rijdt.
Dan wijst de TomTom ons richting Grenoble en is onze vakantie bijna voorbij, maar niet voordat we nog even een ommetje over de Alpe d'Huez hebben gemaakt en omdat het toen begon te regenen is er van foto's maken niets meer gekomen.
Maar we mogen niet klagen want wat hebben we tot nog toe prachtig weer gehad en wat hebben we genoten van de geweldige natuur in deze mooie streek.
Zondag... tja...in omgekeerde volgorde van de zondag tevoren.
Geen last van de naweeën van de "zwarte zaterdag" gehad en na ca. 10 uurtjes cruisecontrol op 110 km/h waren we weer in Heerlen.
Veel leesplezier,
Jo & Marian.
Als kers op de taart!
https://www.youtube.com/watch?v=nrfGHCHt2s8
