De 800 km. Deutsche Autobahn naar ons hotel in het Zuid Duitse Schneizlreuth ging zoals eerdere jaren nm. zo:
Bij hotel Mauthäusl mochten we na een overnachting onze Corsa en trailer achterlaten.
Van daaruit was het ca. 10 minuten scooteren tot de Oostenrijkse grens.
Ik had me zeer verheugd op de hoogste en mooiste pas die Oostenrijk te bieden heeft...de 2571 m. hoge Grossglöckner.
Helaas motregende het die ochtend en toen we de pas naderden werd het nogal mistig, maar we hebben het eerder meegemaakt dat naarmate je hoger klimt je op een gegeven moment boven de wolken komt hetgeen ook wel wat heeft, dus met die gedachte in het achterhoofd de € 28.00 tol betaald en omhoog.
Maar helaas...de 2571 m. waren niet hoog genoeg, het zicht was ca. 15 m. en het natte wegdek degradeerde het genieten van het uitzicht dat er niet was die dag tot het geconcentreerd overeind blijven in de talrijke haarspeldbochten.
Boven aangekomen was het nat...mistig en koud (plus 4 graden)
Dit was ons panorama die dag:
Nadat we ons in de Edelweisshütte met 'n stuk apfelstrüdel met warme vanillesaus hadden opgewarmd ging het teleurgesteld verder bergafwaarts naar het zuiden.
Naarmate de hoogte zakte, steeg de stemming want na 2 uurtjes rijden zag de wereld er zo uit:
Vlak voordat we de Italiaanse grens zouden passeren via de prachtige Staller-Sattel-pas zouden we overnachten in het Oostenrijkse hotel Alpenhof.
De volgende ochtend was het stralend weer dus opgewekt gingen we richting pas.
Doordat de weg aan Italiaanse zijde erg smal is wordt het verkeer door 'n stoplicht geregeld, het eerste kwartier heeft het verkeer van Oostenrijk naar Italië groen licht dan gaat het licht 'n kwartier op rood en dan heeft het verkeer van Italië naar Oostenrijk 'n kwartier groen licht.
Maar als je het groene licht mist is het zeker geen straf als je 45 minuten moet wachten voordat je aan de beurt bent want op de pashoogte is het uitzicht adembenemend mooi:
Verder gingen we die dag door een fantastisch mooie streek zuidwaarts naar hotel Nigritella dat onze uitvalsbasis zou zijn om de komende dagen alle grijpbare passen in die streek te scoren.
En dat waren er nogal wat, de ene pas op...de andere af en een rondritje van 180 km. betekende 5 bergpassen genieten:
Wellicht overbodig te vermelden dat we ondanks de teleurstelling op de Grossglöckner enorm genoten hebben van het mooie weer en prachtige natuur in deze streek...ohja...en van het ijsje op de laatste foto!
Jo
